Parafia Rzymsko-Katolicka w Opatówku
ul. Kościelna 8
62-860 Opatówek
Proboszcz Parafii - ks. Władysław Czamara
www.parafiaopatowek.pl

Neogotycki kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa powstał z przebudowy poprzednich budowli sakralnych – gotyckiej świątyni p.w. św. Doroty zbudowanej ok. 1360 r. staraniem arcybiskupa Jarosława Bogorii Skotnickiego i kościoła przebudowanego przez właściciela dóbr opatóweckich Józefa Zajączka ok. 1820 r. według projektu Chrystiana Piotra Aignera. Ostatnią przebudowę w latach 1905-1910 zaprojektował Konstanty Wojciechowski. Po przebudowie kościół jest orientowany. Posiada dwie wieże od strony wschodniej i jedną niższą od strony zachodniej nad prezbiterium, będącą pozostałością poprzedniego kościoła. Nawiązaniem do dawnej budowli są także półkolumny otaczające zewnętrze mury świątyni. Z prawej strony prezbiterium znajduje się kaplica św. Anny, z lewej zakrystia.

Wnętrze kościoła jest obszerne, trzynawowe. Drewniany, bogato zdobiony ołtarz w prezbiterium ma charakter neogotycki i został wykonany przez poznańskiego snycerza R. Nowakowskiego w 1912 r. Fundatorami ołtarza byli ewangelicy: Ferdynand Nitsche, właściciel fabryki sukna w Opatówku i jego żona Maria. W centralnej części ołtarza, przypominającego kształtem zabytkową gotycką monstrancję, nad tabernakulum, znajduje się figura Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nad nim umieszczona jest figura Matki Boskiej. Po obu stronach figury Pana Jezusa znajdują się postaci patronów Polski: z prawej św. Stanisława z mieczem, z lewej św. Wojciecha z tekstem Bogurodzicy i pastorałem. Centralna figura jest zasłaniana obrazem św. Doroty, która była patronką poprzednich kościołów w Opatówku. Odsłanianiu figury Serca Jezusowego towarzyszą dźwięki intrady skomponowanej przez Fryderyka Stankiewicza. Po obu stronach tabernakulum znajdują się płaskorzeźby: z lewej strony przedstawiająca ofiarę Melchizedeka, z prawej strony – ofiarę Abrahama.

Ściany prezbiterium pokrywała od 1937 r. polichromia autorstwa Jerzego Wronowskiego, ucznia Józefa Mehoffera, która została zamalowana w 1970 r. W 2011 r. odsłonięto ją i zrekonstruowano dzięki ofiarności parafian i staraniom proboszcza ks. Władysława Czamary. W tym samym roku został odrestaurowany neogotycki ołtarz.

W głównej nawie na pierwszym filarze po lewej stronie umieszczona jest ambona z płaskorzeźbami czterech ewangelistów z symbolami: od lewej widoczny św. Mateusz z postacią anioła, następnie św. Marek z postacią lwa, św. Łukasz z postacią wołu i św. Jan z wyobrażeniem orła. Ambonę wieńczy baldachim, nad którym znajduje się figura Pana Jezusa jako Dobrego Pasterza. Według tradycji ambona została ufundowana także przez Ferdynanda Nitschego.
Na ostatnim filarze zamocowano tablicę poświęconą budowniczemu kościoła ks. dr. Adamowi Marczewskiemu, proboszczowi parafii Opatówek w latach 1903-31.

Naprzeciw ambony z prawej strony nawy głównej przy filarze na konsoli wsparta jest figura św. Jana Nepomucena, która wcześniej była ustawiona na wysokiej kolumnie przy ulicy św. Jana w Opatówku.

W prawej nawie bocznej znajduje się ołtarz p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej, który prawdopodobnie znajdował się w ołtarzu głównym poprzedniego kościoła. Po bokach  znajdują się obrazy: św. Teresy od Dzieciątka Jezus oraz św. Stanisława Kostki – patrona młodzieży.

W lewej bocznej nawie znajduje się barokowy ołtarz sprzed 1759 r. p.w. Chrystusa Ukrzyżowanego. Po bokach krucyfiksu w jego retabulum ustawiono figury dwóch świętych autorstwa F. Eytnera. Na ścianach nawy głównej, naw bocznych i na kolumnach oraz w kaplicy św. Anny i w zakrystii znajdują się liczne obrazy.

Ozdobą kościoła są witraże pochodzące z warszawskiej pracowni Władysława Skibińskiego przedstawiające postaci 12 apostołów i innych świętych, w tym Świętą Rodzinę. W górnej części nawy głównej i nad organami znajdują się witraże o kształtach geometrycznych. Niektóre z witraży zostały uszkodzone po zakończeniu wojny. Odrestaurowano je w krakowskiej pracowni Stanisława Gabriela Żeleńskiego. W nawach bocznych znajdują się stacje Męki Pańskiej ufundowane w 1938 r. przez Rozalię Witkowską oraz dwa duże konfesjonały. Przy wejściu do kościoła stoi gotycka kamienna kropielnica z początku XVI w., pochodząca prawdopodobnie z pierwotnego kościoła p.w. św. Doroty. Na chórze umieszczone są organy o skromnym neogotyckim prospekcie z warszawskiej pracowni Antoniego Adolfa Homana, zakupione w 1929 r. i odrestaurowane w 2003 r.

W odrestaurowanej w 2008 r. kaplicy św. Anny uwagę zwraca neobarokowy ołtarz oraz klasycystyczny nagrobek gen. Józefa Zajączka z piaskowca z herbem rodziny Zajączków „Świnka”. W kaplicy została umieszczona ozdobna balustrada, która do 1992 r. oddzielała prezbiterium od nawy głównej. W kaplicy można także zobaczyć tablicę trumienną namiestnika Józefa Zajączka.

Obok kościoła znajduje się dzwonnica z 1948 r., w której umieszczono 3 dzwony o imionach: Piotr, Paweł i Dorota wykonane w latach 20. XX w.  oraz kaplica przedpogrzebowa.

Na bramie wiodącej do kościoła ustawione są osiemnastowieczne barokowe figury dwóch apostołów. Z prawej strony figura św. Piotra, z lewej figura św. Szymona. Od 2000 r. w kościele i jego otoczeniu prowadzone są staraniem proboszcza ks. dra Władysława Czamary oraz parafian liczne remonty oraz konserwacje zabytkowego wyposażenia. Proboszcz parafii Opatówek jest dziekanem dekanatu opatóweckiego.